February 23rd, 2018

Masks off, people!

Carnavalseizoen is bijna helemaal vergeten tijd, de kostuums en maskers worden terug opgeborgen.
Was het maar hetzelfde voor onze spreekwoordelijke maskers. De maskers waarachter we ons zo vanzelfsprekend verschuilen.

​De "gemakkelijke" antwoorden.

"Ja hoor, het gaat wel"
"Bwa ja"
"We zullen wel zien zeker"

​Ik was gisteren getuige van enkele maskers-af- momenten. Momenten waarin pijn en gekwetstheid er even mochten zijn. Waarin het gesprek mocht gaan over het gevoel dat de aandacht op de achtergrond steeds opeiste.

Toegeven dat niet alles zo fijn loopt als je had gepland, gehoopt of gewild had, is niet makkelijk.
Toegeven is jezelf kwetsbaar opstellen. De waarheid onder ogen komen. Daar is moed voor nodig.
Natuurlijk doe je dit niet alleen.
Natuurlijk kunnen we samen gaan kijken naar wanneer maskers nuttig zijn en waar je ze beter afzet.

Ik ben wel dankbaar voor het vertrouwen dat mijn cliënten in me stellen. Om hun masker bij me af te zetten.

Therapeut zijn is voor mij mijn eigen masker ook even afzetten. Mijzelf zijn, geen rol spelen. Oprecht aanwezig zijn voor de mensen die mijn advies vragen.

Om af te sluiten:
Als jij durft jezelf te zijn, dan zal ik even oprecht naast je komen staan. Doe je masker maar af. Ik loop niet weg.

Tot de volgende